Χρήστος Σπίρτζης: Δικαιοσύνη για τον Ποντιακό Ελληνισμό στην πράξη

Δήλωση υπ. βουλευτή Ανατολικής ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Χρήστου Σπίρτζη:

Μετά από δύο χρόνια συνεχούς ενασχόλησής μας με τα χρόνια προβλήματα του Ποντιακού Ελληνισμού,

Μετά από συναντήσεις με συμπολίτες μας που έλαβαν αποφάσεις για κατασχέσεις των σπιτιών τους, παρότι εγγυητής αυτών των μικρών δανείων ήταν το ελληνικό δημόσιο,

Μετά από την κατάθεση σχετικής ερώτησης για τα ποντιακά δάνεια στο Ελληνικό Κοινοβούλιο,

Μετά τη στενή συνεργασία μας με τον Πρόεδρο της Παμποντιακής Ομοσπονδίας, Γιώργο Βαρυθυμιάδη,

ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε σήμερα στο Μενίδι την πρόταση και τη δέσμευσή του για τον Ποντιακό Ελληνισμό, για την ιστορία μας και την εθνική μας κληρονομιά.

Μία πρόταση για να βρουν στην πράξη οι παλλινοστούντες συμπολίτες μας τη δικαιοσύνη που δικαιούνται, όχι στα λόγια, αλλά με συγκεκριμένες πολιτικές για να σωθούν τα σπίτια τους.

Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα

Είμαστε σήμερα λοιπόν εδώ, για να τιμήσουμε την ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού και τη μεγάλη συνεισφορά του στην πορεία της χώρας μας και στην Ιστορία της χώρας μας.

Είμαστε σήμερα εδώ για να δοθεί ένα σαφές μήνυμα, ότι η ιστορία αυτή του Ποντιακού Ελληνισμού, δεν αφορά το παρελθόν, αλλά αφορά το παρόν και κυρίως το μέλλον του τόπου μας. Αφορά την παιδεία μας, αφορά τον πολιτισμό μας, τα δικαιώματα στέγασης και τ’ ασφαλιστικά δικαιώματα των πολιτών μας. αφορά και τις διπλωματικές μας σχέσεις. Αφορά θα έλεγα, με δυο λόγια, την ταυτότητά μας.

Τιμούμε λοιπόν την ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού που αρχίζει στους χρόνους του μύθου και στους πρώτους ελληνικούς αποικισμούς, όταν ο «άξενος» Πόντος, δηλαδή η αφιλόξενη θάλασσα, μετατράπηκε σε φιλόξενη, δηλαδή σε Εύξεινο Πόντο. Την περίοδο που οι Έλληνες δημιούργησαν πάνω από 70 πόλεις και κωμοπόλεις σε όλη την περιφέρειά του.

Αλλά η περιοχή η οποία στο διάβα των αιώνων θα έχει την πιο σταθερή ιστορική συνέχεια και μαζικότητα σε επίπεδο πληθυσμού, θα είναι ο μικρασιατικός Πόντος. Εκεί θα δημιουργηθούν πρώτα οι πόλεις κράτη, ενώ στα χρόνια του μεσαίωνα θα αποτελέσει τη “βαθιά Ελλάδα”, όπως αναφέρουν το Βασίλειο του Πόντου οι Άραβες χρονικογράφοι.

Και εκεί, το 1204 θα δημιουργηθεί η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, των μεγάλων Κομνηνών. Αλλά και μετά την πτώση της Τραπεζούντας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, 8 χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, ο Ποντιακός Ελληνισμός θα παραμείνει ζωντανός και θα ξανανθίσει στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.

Βέβαια, όλοι ξέρουμε την τραγική συνέχεια αυτής της λαμπρής ιστορίας. Σε μια καταστροφική περίοδο με εκατομμύρια νεκρούς, που σηματοδοτήθηκε από την άνοδο των Νεότουρκων το 1908, τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τις συγκρούσεις των Μεγάλων Δυνάμεων για την περιοχή, τη διεκδίκηση της πολιτικής αυτοδιάθεσης από τον Ελληνισμό και όπως, αποδείχθηκε, τις καταστροφικές και απατηλές ελπίδες που δημιουργήθηκαν γύρω από τη μικρασιατική εκστρατεία.

Και κυρίως, τη γενοκτονία που υπέστη ο Ελληνισμός και άλλοι μη μουσουλμανικοί πληθυσμού, όπως οι Ασσύριοι που εκπρόσωπό τους έχουμε σήμερα μαζί μας, από το οθωμανικό και τουρκικό κράτος, το 1914 μέχρι το 1923.

Αυτή η ιστορία, η ιστορία μας, η ιστορία του Ελληνισμού, βάφτηκε στο αίμα και τον πόνο, οδηγώντας έναν πολιτισμό χιλιάδων χρόνων, στο δραματικό του τέλος. Τα γεγονότα όμως αυτά άνοιξαν ένα νέο μεγάλο κεφάλαιο όχι μόνο για τον Ποντιακό Ελληνισμό, αλλά για την πορεία της πατρίδας μας.

Όσοι κατάφεραν να διασωθούν και να έρθουν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα, συνέβαλλαν στα δημιουργία μιας νέας κοινωνίας από την οποία προερχόμαστε όλοι μας. Οι πρόσφυγες που έφτασαν στην Ελλάδα, αντιμετώπισαν μεγάλες δυσκολίες και συχνά αντιμετώπισαν και την άθλια αμφισβήτηση, ακόμα και της ελληνικής τους ταυτότητας, την οποία αγωνίστηκαν τόσο πολύ να προστατεύσουν.

Όπως το λέει και ο ωραίος στίχος που έχει γίνει και τραγούδι, «στα ξένα είμαι Έλληνας, μα στην Ελλάδα ξένος». Τα ξέρετε όλα πολύ καλά, γιατί τα ζήσατε κι εσείς και οι γονείς σας, τα ζήσατε στο πετσί σας όλα αυτά. Παρά τα δεινά όμως, που έζησαν και ζήσατε, από την απαξίωση που εισπράξατε, δεν το βάλατε κάτω. Όχι μόνο επιβιώσατε, αλλά συμβάλλατε καθοριστικά στην οικονομική, πολιτική, πολιτιστική και πνευματική εξέλιξη της πατρίδας μας.

Η οικονομία αναζωογονήθηκε χάρη στην ευφυΐα, την εξωστρέφεια, τον ασίγαστο πόθο για πρόοδο των προσφύγων από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία. Όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες, σας χρωστάμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για τη συμβολή σας στην ανάπτυξη της πατρίδας μας, της οικονομίας μας, της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Αλλά και της δημοκρατίας μας.

Διότι η δημοκρατία μας απέκτησε ένα νέο, βαθύτερο και πιο ουσιαστικό περιεχόμενο. Ένα πολιτιστικό κύμα στη μουσική, την ποίηση, την τέχνη. Ξεκόλλησε τον πολιτισμό μας, ας μου επιτραπεί η έκφραση, από την άγονη προγονολοτρία. Ακόμα και το εργατικό κίνημα, οι σοσιαλιστικές ιδέες, έγιναν από όραμα μιας μικρής ομάδας ευαισθητοποιημένων διανοουμένων, υλική δύναμη που επηρέασε όλη την πορεία της ελληνικής κοινωνίας χάρις στους πρόσφυγες.

Την ίδια στιγμή, όσοι από τους Πόντιους δεν ήρθαν στην Ελλάδα μετά το τέλος των πολέμων και παρέμειναν ειδικά στη νότια Ρωσία και στην περιοχή της Μαριούπολης, έγιναν φορείς μιας εκπληκτικής πολιτιστικής αναγέννησης την περίοδο του μεσοπολέμου. Δυστυχώς όμως, και εκεί, τη σταλινική περίοδο, θα υποστούν καταστολή, εκτελέσεις, διωγμούς προς την Κεντρική Ασία και την απαγόρευση να ομιλούν την ελληνική γλώσσα.

Ξέρουμε όλοι λοιπόν, την ιστορία σας, τη σκληρή σας ιστορία. Την έξοδό σας προς την Ελλάδα από το ’65 και μετά, και ειδικά μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Την πρόσκληση που απηύθυνε προς τους Ποντίους της πρώην Σοβιετικής Ένωσης το ελληνικό κράτος στις αρχές της δεκαετίας του 2000, να διαμείνουν στην Ελλάδα με εγγυημένα από το κράτος δάνεια για τα σπίτια τους.

Αυτή είναι η ιστορία και την ξέρουμε. Και αυτή είναι και η αλήθεια για την πορεία του Ποντιακού Ελληνισμού. Κι όπως είπα αρχικά, η ανάδειξη, η αναγνώριση της ιστορικής αλήθειας και η διατήρηση της ιστορικής μνήμης, είναι αγώνας όχι μόνο για το παρελθόν αλλά κυρίως για το μέλλον. Το παρόν και το μέλλον.

Γιατί οι γενιές που έρχονται, θα είναι ασφαλείς μόνο όταν θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες που προκαλούν γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις και συγκρούσεις, ώστε να μην έχουμε ξανά πρόσφυγες και μετανάστες να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους στη Μέση Ανατολή λόγω των εκεί διενέξεων και των καταστροφικών πολιτικών της Δύσης.

Και να μην έχουμε πολέμους στην Ευρώπη, στην Ουκρανία σήμερα, με χιλιάδες Ουκρανούς ελληνικής καταγωγής να εγκαταλείπουν την ιστορική για τον Ελληνισμό πόλη της Μαριούπολης, όπως έγινε μετά την αιματηρή ρωσική εισβολή.

Πρέπει λοιπόν να βάλουμε μπροστά έναν κοινό, εθνικό οδικό χάρτη για τον Ποντιακό Ελληνισμό. Γιατί, δικαιοσύνη παντού, σημαίνει δικαιοσύνη για τον Ποντιακό Ελληνισμό, δικαιοσύνη για τους Πόντιους συμπολίτες μας.

Ήρθα λοιπόν σήμερα εδώ, στη μέση της προεκλογικής περιόδου, γιατί γνωρίζω ότι αυτά που σήμερα ειπώνονται, καταγράφονται. Και θα είμαστε εκεί, μέσα από τη δέσμευση που δίνουμε απέναντι σας, για να τα κάνουμε αυτά που θα σας πω, πράξη. Να είναι το συμβόλαιο τιμής με τους παλιννοστούντες Πόντιους, με τον Ποντιακό Πολιτισμό.

Δεσμεύομαι λοιπόν ενώπιόν σας ότι στην επόμενη Βουλή -που προσδοκούμε να έχει και πιστεύω θα έχει πλειοψηφία των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου-, δεσμεύομαι να δημιουργήσουμε μια μόνιμη διαρκή Διακομματική Επιτροπή, που σε συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών θα χαράξει και θα υλοποιήσει ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, την περίοδο 1914-1923.

Όπως ίσως θα ξέρετε, στις 18 Μαΐου του ’19 στη Θεσσαλονίκη, συναντήθηκα ως πρωθυπουργός με το σύνολο των Ποντιακών Ομοσπονδιών και Ιδρυμάτων, γεγονός που συνέβαινε για πρώτη φορά. Και αποφασίσαμε τη σύσταση Επιτροπής επεξεργασίας προτάσεων για τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης των Ελλήνων του Πόντου.

Το πρώτο βήμα ήταν η απόφαση για δημιουργία μουσείου αφιερωμένο στον Ποντιακό και Μικρασιατικό Ελληνισμό. Στον χώρο που παραχωρήθηκε στο Δήμο Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη, μαζί με το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης. Δυστυχώς, παρά τις διακηρύξεις κι από την επόμενη κυβέρνηση ότι θα τηρήσει αυτό που δεσμευτήκαμε εμείς στο τέλος της θητείας μας, τίποτε δεν προχώρησε.

Δεσμεύομαι λοιπόν σήμερα ότι αυτό το έργο θα προχωρήσει. Όπως θα προχωρήσει και η καταγραφή και ανάδειξη και άλλων τόπων ιστορικής μνήμης για τον Ποντιακό Ελληνισμό, με πρώτα τα Απολυμαντήρια της Αρετσούς, όπου χάθηκαν 20.000 ψυχές.

Δεσμευόμαστε, επίσης, να προωθήσουμε την εκμάθηση της πλούσιας ιστορίας του Παρευξείνιου Ελληνισμού, ενισχύοντας τις σχετικές αναφορές στα σχολικά βιβλία, αλλά και στηρίζονται ενεργά την έδρα Ποντιακών Σπουδών στο ΑΠΘ, στο πλαίσιο υποστήριξης των δημοσίων πανεπιστημίων μας.

Ένα από τα πιο δυσάρεστα ίσως γεγονότα για τον Ελληνισμό, την τετραετία που φεύγει, ήταν η μετατροπή της Αγια-Σοφιάς στην Κωνσταντινούπολη αλλά και της Αγια-Σοφιάς της Τραπεζούντας σε ισλαμικά τεμένη. Απετέλεσε μια μελανή στιγμή, όχι μόνο για την ελληνική αλλά κυρίως για την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, Δεσμευόμαστε λοιπόν ότι θα εντείνουμε την προσπάθεια σε διεθνές αλλά και διμερές επίπεδο, διπλωματικό επίπεδο. Για την προστασία των βυζαντινών μνημείων στην Τουρκία, τα οποία αποτελούν παγκόσμια πολιτισμική κληρονομιά.

Ολόκληρη η ομιλία εδώ

Διεκπεραιώσεις παντώς τύπου

site: kepiteasy.gr ή καλέστε μας στο 2104406069