[Στενωτική Τενονοντοελυτρίτιδα] Εκτινασσόμενος δάκτυλος ή Δάκτυλο δίκην σκανδάλης (Trigger Finger)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΛ. ΜΕΤΑΞΩΤΟΣ

ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ ΡΤ,

ΑΤΕΙ ΑΘΗΝΩΝ

[Στενωτική Τενονοντοελυτρίτιδα]

Εκτινασσόμενος δάκτυλος ή Δάκτυλο δίκην σκανδάλης

(Trigger Finger)

Τι είναι ;

Η Στενωτική Τενοντοελυτρίτιδα είναι μια παθολογική κατάσταση στην οποία ο ασθενής την ώρα που προσπαθεί να κάμψει την μεσαία άρθρωση του δακτύλου (μετακαρπιοφαλαγγική) , ακούγεται ένα χαρακτηριστικό κλίκ και στις περισσότερες περιπτώσεις συνοδεύεται από πόνο. Αυτό συμβαίνει λόγο του φαινομένου της αναπήδησης, δηλαδή της μη ομαλής ολίσθησης του καμπτήρα τένοντα μέσα στο στενό έλυτρο της άρθρωσης.

Που εμφανίζεται ;

Συνήθως το συναντάμε στον αντίχειρα , στο μέσο και στο παράμεσο δάκτυλο μετεμνηνοπαυσιακών γυναικών και πιο συχνά σε ασθενείς με διαβήτη, ρευματοειδή αρθρίτιδα,ρίκνωση Dupuytren, τενοντίτιδα de Quervain, ή επικονδυλίτιδα.Σε πολλές περιπτώσεις παρουσιάζεται ένα οζίδιο που εύκολα μπορεί να ψηλαφηθεί κατά την κίνηση του τένοντα.

Θεραπεία :

Η αυτόματη ύφεση του συμπτώματος αναπήδησης είναι σπάνια. Η συντηρητική αντιμετώπιση με φυσικά μέσα έχουν ως σκοπό τη μείωση του οιδήματος και την τοπική καταστολή της φλεγμονής. Επίσης , πραγματοποιείται κίνηση της άρθρωσης για να μην υπάρξει δυσκαμψία και τοποθετείται νάρθηκας στο οξύ στάδιο .Επιπλέον το manual therapy με ήπιους χειρισμούς θα παίξει μεγάλο ρόλο στην διαχείρηση της φλεγμονής αλλά και στην ομαλή κινητικότητα της άρθρωσης.

Σε χρόνιες καταστάσεις που δεν ανταποκρίνονται ικανοποιητικά στην φυσικοθεραπεία, ή συντηρητική αντιμετώπιση περιλαμβάνει την έγχυση κορτικοστεροειδών με τοπικό αναισθητικό στο έλυτρο των καμπτήρων. Μετά την έγχυση κάθε μορφή τοπικής μάλαξης αντενδείκνυται .

Η χειρουργική επέμβαση στον εκτινασσόμενο δάκτυλο πραγματοποιείται όταν αποτύχει η συντηρητική θεραπεία.

Εκτινασσόμενος δάκτυλος σε παιδιά :

Ο εκτινασσόμενος δάκτυλος σε παιδιά είναι μια συγγενής κατάσταση συνήθως και στα δύο χέρια και δεν παρουσιάζεται πόνος ή κλίκ γιατί ο αντίχειρας είναι σε μόνιμη κάμψη. Περίπου το 30% των παιδιών παρουσιάζουν αυτόματη ίαση εντός του πρώτου χρόνου της ζωής τους ενώ τα υπόλοιπα χρήζουν χειρουργικής επέμβασης.